Οι αντιδράσεις των πολιτών κατά των πολιτικάντηδων και η απόπειρα απαξίωσής τους

Το να αποπειράται η κατοχική κυβέρνηση και τα ελεγχόμενα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης να χρεώσει τις αντιδράσεις των πολιτών κατά των πολιτικών το τελευταίο χρονικό διάστημα σε συγκεκριμένο πολιτικό χώρο (ΣΥΡΙΖΑ) το καταλαβαίνω.
Το να πράττει το ίδιο το δεκανίκι της ο Καρατζαφέρης και τα κομματόσκυλά του επίσης.
Το να υποκρίνεται η Νέα Δημοκρατία και οι υποστηρικτές της και να αντιμετωπίζει αλλιώς τα πράγματα όταν ο Κολλάτος κάνει διαμαρτυρία για το Σημίτη κι αλλιώς όταν κάνει διαμαρτυρία για το Καραμανλή, δεν το ανέχομαι αλλά έχει μια λογική βάση εν πάσι περιπτώσει.

Αλλά το να βλέπω και να ακούω γύρω μου αδέσμευτους, ακομμάτιστους και ελεύθερους Έλληνες να παρασύρονται από την προπαγάνδα των κομματικών και των Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης και να απαξιώνουν αυτές τις αντιδράσεις, ε αυτό δεν το δέχομαι με τίποτα.
Δεν καταλαβαίνετε ότι οι γιούχες και τα γιαούρτια δεν έχουν κόμματα και χρώματα;
Ότι ανεξάρτητα του τι ψήφιζε το παρελθόν ο κάθε πολίτης που αντιδρά τώρα αυτό δεν έχει καμιά σημασία; Θα πει ίσως κάποιος.
''Αυτοί που αντιδρούν τώρα για τη τσέπη τους αδιαφορούσαν τόσα χρόνια για το ξεπούλημα στα Εθνικά θέματα...''

Ε και; Απαντώ. Ή μήπως σας φαίνεται πρωτόγνωρο ότι η πλειοψηφία των Ελλήνων νοιάζεται περισσότερο για τη τσέπη τους παρά για το γκριζάρισμα του Καστελορίζου για παράδειγμα;
Μη κάνετε πως πέφτετε απ τα σύννεφα.
Αυτό είναι μια διαχρονική πραγματικότητα.
Δεν μπορεί να αποτελεί επουδενί λόγος να καταφέρεστε εναντίων αυτών που τώρα αντιδρούν έστω και για τη τσέπη τους.
Αντίθετα καθήκον των ακομμάτιστων, συνειδητοποιημένων και εθνικά σκεπτόμενων Ελλήνων είναι να πείσουν τους αντιδρώντες ότι μαζί με το οικονομικό ξεπούλημα επιχειρείται Εθνικό ξεπούλημα.
Και σαφέστατα δεν θα τους πείσετε αφορίζοντάς τους ή επιμένοντας να τους θυμίζετε τις ''αμαρτίες'' τους. Γιατί όλοι ή οι περισσότεροι τέλος πάντων περάσαμε τη παιδική ασθένεια του κομματισμού.
Και λάθη κάναμε και εξαπατηθήκαμε. Άλλοι έμαθαν κι άλλοι ακόμα παιδεύονται.

Το να κουνάς το δάχτυλο παριστάνοντας τον έξυπνο από εγωισμό και μόνο είναι το πλέον εύκολο.
Το να κατανοήσεις αυτόν τον ταλαιπωρημένο λαό, να μπεις στη ψυχοσύνθεσή του και να προσπαθήσεις να διατηρηθείς ανέπαφος από τη σαπίλα, ε αυτό είναι το δύσκολο.
Το να κάνεις ΕΣΥ αυτά που κατηγορείς τους άλλους πως δεν έκαναν ή που νομίζεις ότι δεν έκαναν καλά είναι ακόμα δυσκολότερο.

egersis