Εμείς και ο (σύγχρονος) κόσμος
Ο σύγχρονος άνθρωπος αναμφίβολα τρέφει αγάπη για το υλικό και το ευκαιριακό, το φτηνό και ανέξοδο συναίσθημα, το σάπιο με το φανταχτερό περιτύλιγμα, πολύ μακριά πια και σε αντίθετη κατεύθυνση απο τις ρίζες του... Εξυμνώντας κάθε τι το άρρωστο και παράταιρο στρέφεται ενάντια στη φύση, ενάντια στην ίδια τη φύση του. Τι πιο άρρωστο απο ένα παχύσαρκο σώμα, αλλά και τι πιο άρρωστο από ένα βουτηγμένο στα αναβολικά σώμα, τι πιο άρρωστο απο ένα σώμα που καταναλώνει ψόφια σώματα ζώων και μεταλλαγμένες τροφές, τι πιο άρρωστο από έναν οργανισμό εθισμένο στο αλκοόλ και τη νικοτίνη, τι πιο άρρωστο από ένα σώμα μέσα στα ναρκωτικά. Τι πιο άρρωστο από έναν νου πηγμένο στα μεσημερινάδικα και την τηλεόραση, τι πιο άρρωστο από μια σκέψη μη παραγωγική, μια σκέψη με παρωπίδες, τι πιο άρρωστο από μια σχέση βασισμένη στο εφήμερο.
Μερικές καθαρά προσωπικές σκέψεις και προβληματισμοί που έχουν να κάνουν άμεσα με την παρακμή του δυτικού ανθρώπου και τον τρόπο ζωής που εχει οδηγήσει τον άνθρωπο στην ψευδαίσθηση της ευτυχίας μέσω της ύλης, της ιδιοκτησίας και του εφήμερου. Στην εποχή που διανύουμε τα σώματα εκατομμυρίων ανθρώπων καθημερινά σαπίζουν και η πνευματική κατάπτωση δεν έχει προηγούμενο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου