Τιμή και δόξα στον τραγουδιστή της λευτεριάς της Κύπρου, Εθνομάρτυρα Ευαγόρα Παλληκαρίδη «Βγήκαν αντάρτες στα βουνά της Κύπρου διαλεχτά παιδιά της ΕΟΚΑ παλικάρια της Ελλάδας τα καμάρια» Στις 14 του φετινού Μάρτη (Μάρτης 2012) συμπληρώνονται πενήντα πέντε χρόνια από τότε που οι Άγγλοι αποικιοκράτες απαγχόνισαν στις Κεντρικές Φυλακές της Λευκωσίας τον Ελληνοκύπριο έφηβο επαναστάτη, ποιητή και τραγουδιστή της λευτεριάς της Κύπρου ΕΥΑΓΟΡΑ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΔΗ. Οι Άγγγλοι δυνάστες της Κύπρου, ξετσίπωτοι εγκληματίες όντες, στέρησαν από ένα παιδί το εξαίσιο θαύμα της ζωής και τα ελληνική γράμματα, και γιατί όχι και την παγκόσμια λογοτεχνία, από ένα ταλέντο με ποιητικό κάλαμο γραφής αξιολογότατο και πολλά υποσχόμενο. Ο Παλληκαρίδης ανήκει στη χορεία εκείνων που αποτόλμησαν να αμφισβητήσουν τη νομιμότητα της δεσποτείας στο νησί του. Ζούσε με το όραμα να δει μια Κύπρο να διαφεντεύεται από το λαό της , λυτρωμένη από εφιαλτικούς εναγκαλισμούς ύποπτων προστατών. Οραματιζόταν μια Κύπρο ενωμένη με την Ελλάδα, μια Κύπρο που δε θα ήταν τόπος πρόσφορος για να επενδύουν οι ισχυροί της γης τα άνομα συμφέροντά τους. Τους πόθους του λαού του τους έκαμε τραγούδι, σάλπισμα ξεσηκωμού, πολεμικό παιάνα. Ο Παλληκαρίδης ήταν πατριδολάτρης και ελληνολάτρης μέχρι μυελού οστέων και πίστευε αταλάντευτα πως δεν είναι περαστικός και ανώνυμος , διαβατάρης και πλάνητας στα σταυροδρόμια της ιστορίας. Γι’ αυτό όταν σήμανε η στιγμή του μεγάλου ΝΑΙ και του μεγάλου ΟΧΙ στη φωνή της Πατρίδας, αντάλλαξε χωρίς δυσκολία και περιστροφές τη μαθητική περιβολή με το αντάρτικο αμπέχωνο και τη μαθητική ζωή με τη σκληρή παρτιζάνικη διαβίωση. Το κοντύλι, που τόσο καλά χειριζόταν, δεν τ΄απαρνήθηκε. Το κουβαλούσε πάντοτε στην αντάρτικη φαρέτρα του, γιατί γνώριζε πως ήταν βέλος πιο οξύαιχμο και τραυματικό από τα σιδηρά. Διαβάστε περισσότερα : http://polemosgenel.blogspot.com/2012/03/blog-post_202.html